Kurban Olayım Şiiri - Nurettin Aksoylu

Dalgalar yorarken kumsalları
Bak işte
Yaşlı bir gemi yanaştı limana
Boşalttı içinden çocukları
Yalın ayak
Kısırlaştırdığın döl yatağına

Gün doğudan
Ağarken
Yönünü yitirmiş yel esti
Yavrusunu terk etmiş kuzgun
Tepemde dolaşırken
Hüzün tanıdığım o eski hüzündü ama
Nedense
Ağlamak hiç zor gelmedi bugün
Sessizdi şehir
Sessizdi sokaklar kaldırımlar
Belki de
Son kez bekledim
Ve
İlk kez kefenledim yeryüzünde açan çiçekleri
Şimdi çek çocuk kirpiğini üzerimden
Öfkeyi bilirim
Öfkeyi eritirim sabırla yüreğimden

Benim acılarım
Acıların en son sancısıdır
Sonunda akıtırım umut suyunu gözümden

Sende benim gibi çatma kaşlarını
E dedim ya çocuk
Kaldır artık kirpiğini
Islatma göz çukurlarını
Çöz çocuk kollarını kollarımın bağını
Güneş yaslanıyor bak dağın yamacına
Sal gayrı semaya kartalını
Kaldır başını şu onursuz şeylerin üzerinden
Ölmeyi bende bilirim
Kurban olayım alına
Kurban olayım hilaline ayına
Anlayacağın çocuk kurban olayım
Ben bu memleketin bayrağına
Taşına karındaşına