Kurban Olam Can Şiiri - Hanifi Kara

KURBAN OLAM CAN

Boydan boya ne olur, tenine temas eden
Seni her an bürüyen, giydiğin urban olam.
Ritmik bir edâ ile, damarında dolaşan
Sana hayat bahşeden, özel bir organ olam.

Eğer âşık âşıksa, yüksekte durmaz iner
Sen yanımda olunca, bütün dertlerim diner
Yeter ki elin değsin, senin lezzetin siner
Yediğin her yiyecek, içtiğin çorban olam.

Soruyorum ben sana, el/el için ölür mü?
Her şeyleri bir iken, seven ayrı solur mu?
Kapaksız bir tencere, yer döşeksiz olur mu?
İsterim ki ben senin, üstüne yorgan olam.

Sevdânın saf korunu, yüreğime dökerken
Beni benden eyledin, aşk tohumun ekerken
O güzel ellerinle, kuyudan su çekerken
Su içtiğin o tasa, kovana urgan olam.

Yolluk ettim gönlümü, serecek ne kaldı ki
Bahçe senin, gül senin, derecek ne kaldı ki
Bundan gayrı geriye, verecek ne kaldı ki
Can olam, Cânân olam, damarında kan olam…
Eğer bu da yetmezse, ben sana kurban olam…

18/10/’10
Hanifi KARA