Kurban'ın Aptalı Şiiri - Mehmet Şahan

“Kurbanın aptalı, kasabın bıçağını yalarmış”

Kurbanın aptalı dönmüş deliye,
Kasaba yanaşıp bıçak yalarmış…
Mezada gitmeden sormuş veliye,
Kasabın kolunu kucak sanarmış…

Kasap kurnaz göstermiyor boyunu,
Sürü çok saf, yutturuyor oyunu…
İşte böyle bizim köyün koyunu,
Kasabın evini ocak sanarmış…

Kasap emin, kazanları yağlamış,
Hepsi kurban koyunları bağlamış…
Bakar körler gözlerini dağlamış,
Baştan akan kanı sıcak sanarmış…

Bıçağı, masadı bitamam hazır,
Yalandan kıvırıp tahtayı kazır!
Sürünün başında sanarsın nazır,
Elinde satırı nacak sanarmış…

Sırası geleni yatırır başa,
Evirip çevirip çalıyor taşa!
Zavallı inanmış olacak paşa,
Eldeki bastonu bacak sanarmış…

Kavrulan yürekler girmiş aşına,
Kasap inanmıyor gözün yaşına.
Dizilen tabağın, masa başına
Evdeki kap ile kacak sanarmış…

Şahan der ki kurnaz kurtarmış günü,
Dünyaya yayılmış kasabın ünü…
Önceden kırkınca sırtında yünü,
Bana dua okuyacak sanarmış…