Kurban Etme Kendini

Sen sevmişsin belli, hem de şu yürekten
Başka söze, ispata gerek yok dostum
Ama giden gitmiş, sudan bir sebepten
Yası da sana giydirmiş, siyah kostüm

Anlıyorum be arkadaş, üzüntünü
Fakat, aldırma bu dünyanın gamına
Dertlenip, ne tasayı, ne de hüzünü
Sakın ha, yaklaştırma bile yanına

Bu ömür kısa, tatlı canını sıkma
Düşünmeye değmez, unutmaya çalış
Sil mazıyı aklından, geçmişe bakma
Bu elim duruma, bir an evvel alış

Onun peşinden koşma, giderse gitsin
Kahırlanıp te, karaları bağlama
Bunda da hayır vardır, biterse bitsin
Yeter be kardeşim, ne olur ağlama

Boyun eğme kadere, dik tut başını
Seni bu duruma, düşüren utansın
Sil artık akan, şu kanlı göz yaşını
Çilekeş yüreğinde, sana inansın

İnan ki yaşamak için, çok neden var
Şu kalan ömrünü, doya doya yaşa
Gelmesin sana, bu güzelim şehir dar
Kurban etme kendini, kalem bir kaşa

Hem Yaradan koymadı ya, sana kota
Sevmek, sevilmek için geldik dünyaya
Hemen şuracıkta, çiz engince rota
Dal gitsin yeniden, pembemsi hülyaya

Belki karşına, esmer bir bomba çıkar
Yeniden daldırır seni, bir rüyaya
Gün gelir koluna da, kolunu takar
Yaşarsınız birlikte, güle oynaya