Kurban.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yazar olsam; seni yazardım bir güzel masal yerine,
Ressam olsam; seni çizerdim tuvallerime,
Seni besteler, seni söylerdim müzisyen olsam,
Şair olsam; mısralarımda seni işlerdim,
Kumsal olsam; ayaklarını öperdim deniz yerine,
Kaptan olsam; deniz edinirdim sensizlere uzanan.
N ‘eyleyim ki;
Yüreğinden ateşler boşanan volkan olmuşum,
Uğrunda kul olmuşum,
Kurban olmuşum.

Ne zaman söndürebildi ateşimi,
Ne sığabildi ateşim zamanlara,
Kanına girmeden önce böyle mi davranılır kurbanlara,
Hani ellerime çekeceğin kınaların,
Hani zavallı bedenime görkem verecek süslerin,
Hani yüzüme-gözüme konduracağın öpücükler,
Hani canıma bedel sayacağım sevgin, sevdan,
Sana kurban olmadan gider miyim sanıyorsun
Dünyadan?

Ben bir yanlara koymuşum dünyaları, seni bir yana,
Gençliğimi uğrunda kurbanlar ederek zamana,
O zaman ki; gözyaşlarım durur saatlerinde,
Dakikalarında yaralı yüreğimin kurumuş kanı,
Saniyelerinde acılarım, sızılarım, çilelerim,
Bir ömür boyu senin için açılmadı mı duaya
Ellerim?

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 99-100/100)