Kurbağalar Şiiri - Tekin Çakır

Bir saf çocuktum
Anadolu’da...
Ücra bir köyde yaşıyordum
Ve kurbağalardı en büyük korkum

Hele de akşam olurken
Bir de bakkala göndermişse annem
Korka korka giderdim

Belki bu kez
Belki ötmezler derdim
Güya kurbağaları ürkütmezdim
Ayak ucuma basa basa
Aha bitti aha bitecek
Göleti sessizce geçerdim

Derken...
Vıraak!
Öterdi önce biri
Kesilirdi bacaklarımın feri

Ve diğeri...
Sonra bir biri ardınca
Vırak vırak öterdi her biri
Donar kalırdım korkudan
Olduğum yere çivilenirdim

Sonra kaçmak gelirdi aklıma
Koşardım büyük bir hızla
Kalbim küt küt ata ata
Varmam gereken yere
Bakkala girerdim

Ne kadar kaçsam da
Daha da kötüsü oysa

Bakkal dönüşü
Geçtiğim o göletli yoldan
Bir de tekrar
Geri dönecektim