Kurbağalar Şiiri - Nur Mehmet Özgün

Kurbağalar da ağlardı kış akşamları
Birikmiş öfkemiz yetimiz, çoğuz
Bağırsak duymazlar
Devrildik içimize
Dibindeyiz alçak nefesimizin

Kaç sofralık mezeyiz
Kaç lokmada bitirdiniz
Kaç cümlede tükettiniz
Yorgun gecelerin bulanık sabahlarına
Hayallerin şerbetine
Kavuşamadığımız sevdalarda kaldık

Kurbağalar da ağlardı kış akşamları
Kurumuş boğazımızda nefretimiz
Dile dökülen bir garip acı
Yıkılacak çok duvar var
Altında kaldığımız
Yıkılacak çok yalan var
İçinde boğulduğumuz

Kurbağalar da ağlardı kış akşamları...