Kurbağa Sesleri Şiiri - İdris Çetin

Okulum, çok yakın akan çaya,
Düz bir ova, boydan boya…
Çayırlar uzanmış boylu boyunca,
Rengârenk çiçekler, çayırlara dolanmış,
Güneşe bakarlar durmadan;
Güneş gider, onlar gider,
Mutluluklar dünyasına…
Güneşe bakarak gülümserler,
Hayata hep olumlu bakarlar.
Çayırlar arasına yayılan çay,
Sessiz sedasız akar, kıvrıla kıvrıla,
Bütün mahlûkat, su ile hayat bulur…
Okulum, yüz metre akan çaya,
Kurbağa sesleri duyuyorum,
Uzaktan uzaktan,
Bana, gel gel; diyorlar canı gönülden,
Her teneffüs beni çağırıyorlar,
Viaai Viaai viaai viaai…
Vırrak vırrak vırrak vırrak…
Koşuyorum onlara dayanamıyorum,
Onları kardeşlik içinde buluyorum,
Sevinçlerimizi ve üzüntülerimizi,
Beraber paylaşalım diyorlar,
Hiç birbirlerini kırmıyorlar,
Misafirlere cömertçe davranıyorlar,
Balıklarla dost olmuşlar…
Suyun kenarına dizilen kurbağalar,
Yüce yaratıcıya şükran duydular,
Onun yüceliğini anarak,
Dünyaya haykırdılar;
Viaai viaai viaai viaai…
Vırrak vırrak vırrak vırrak…
Saatlerce izledim suyun akışını,
İçindeki canlıların dostluklarını,
Dünya ve sonrasına bakışlarını…
Utandım etrafımdaki insanlardan;
Ahireti alaya alıcı konuşmaları,
Yüce yaratıcıya isyan etmeleri,
Büyüklenmek ve insanlara tepeden bakmaları,
Kendilerinden başkasını onaylamamaları,
Kulaklarını kapatıp, gerçekleri duymamaları…
Kurbağaların yanında, beni mahçup etti.
Oysa onlar ne kadar da mutluydular,
Bana güzel mesajlar verdiler,
Onların dostluk mesajları,
Hala kulağımda yankılanıyor;
Viaai viaai viaai viaai…
Vırrak vırrak vırrak vırrak…

Mayıs 2007
Yukarı Çulhalı
Akdağmadeni