Kurbağa-lar Şiiri - Sev Korkmaz

Eskiden kurbağaları dinlerdim geceleri;
Hep bu ağızdan söylerlerdi şarkılarını, türkülerini,
Düğün, dernek eylerlerdi,
Velveleye verirlerdi gecelerin sessizliğini...
Şimdi…
Şimdi bir kurbağa dinliyorum;
Tek bir ağızdan söylüyor ağıtlarını,
Dayanılmaz bir feryat figan ile
Parçalıyor gecenin sessizliğini!
Bazen yorgun argın, kısılıyor sesi;
Sonra…
Sonra ansızın bastırıyor feryadı:
“Duyun beni ey insanlar duyun!
Acımasız olmayın bu kadar!
Viran eylediniz her bir yanı;
Ne su koydunuz, ne ağaç, ne bahar,
Ne de kurbağa…
Bir bir aldınız sevdiklerimi elimden!
Yangın yeri her yan!
Bu pervasızlığınızla zulüm olacak dünya,
Size de yer kalmayacak!
Duyun sesimi ey insanlar” diyor
“DURUN”
Sonra,
Sonra ansızın kesiliyor kurbağanın sesi!
Biz eskiden kurbağaları dinlerdik geceleri…
Sevim KORKMAZ
(28.08.2007)