Kurbağa Şiiri - Barışbey Rabbakul

KURBAĞA
Kurbağalar gibi suda evrimleştik;
Önceleri yabaniydik sonra evcilleştik;
Globalizmle birleştik; hep beraberce yüceleştik;
Hayat mutlu ettikçe bizler daha çok keyfileştik;
Ve durgun sularda sakinleştik;
Bazen güldük bazen küstük ama hayatlarımızla ödeştik;
Belki hep yek; belki de düşeştik;
Peki ya dünyamızda yaşam bulmayı bizler kendimiz mi seçtik;
Kimimiz dünyamıza yeni geldik; kimimizse yıllar önce bu Dünya’dan geçtik;
Belki de her birimiz birbirimizin hayatlarında birer testtik;
Önceleri sadeydik; sonradan süslüleştik;
Kimimiz ciddiye aldık; kimimizse bu Dünya’ya gülüp geçtik;
Kimimiz gururluyken; kimimiz yüzsüzleştik;
Belki de birbirimizin hayatlarında önemli birer Jesttik;
Kimimiz labaratuvarda fare kimimizse yemek için diğer canlıları kestik;
Kimimiz sonuna kadar yılmadık; kimimizse kolayca pes ettik;
Hayat kimimize kavun karpuz; kimimizeyse kelekti;
Kader diye adlandırdığımız olgu deniz kumu süzen bir elektir;
Bizleri olgunlaştıran doğrusunu isterseniz felektir;
İnsanoğlu bazen ölüm gibidir; bazense bir melektir;
Peki ya tüm bu olgular ne demektir;
Kanımızın kırmızı olduğu bilimsel bir gerçektir;
Kimimiz bir çınar kadar yaşlı kimimizse bebektir;
Tüm bilgimiz harflerden oluşan bir öbektir;
Kimimiz kötü kimimizse küçüklerimizi için iyi birer örnektir;
Hayat denilen bilmece sadece bir soru değil doğru taşları doğru yere koyarak koskocaman bir duvar örmektir;
Hayatlarımızdaki en önemli şey gerçekleri görmektir;
Değerli olan ise bir çift güzel gözle gülebilmektir;
Barışbey Rabb’akul…