Kurba olurdun Şiiri - Münire Çevik

Kurban olurdun
Gönül pınarından içen gül yürek,
İçtiğinde abu hayat bulurdun,
Canından geçmeye yoktur ki gerek,
İçtiğin badeyle sen mest olurdun.
Gül yüreğe düşmek nasip değilmiş,
Bülbülün verdiği güle meyilmiş,
Bu aşkın önünde boynum eğilmiş,
Bağrımda kurutup orda solurdun.
Bir daha gelseydik yalan dünyaya,
Bilmem düşermiydik böyle sevdaya,
Bakınca nur yüze gökteki aya,
Gözünü alamaz hayran olurdun.
Dünyalık kar düşer gayri gözümden,
Söylediğim her söz gelir özümden,
Söz verirsem ölür dönmem sözümden,
Ben gibi seveni nerde bulurdun.
Böyle seven yüreğimde taht kurur,
Pınar sana akar ellere kurur,
Sana olan sevda sanma son bulur,
Bilse idin bana kurban olurdun.
Münire Çevik 23.11.2020