Kurander Şiiri - Sadıkcan Kılıç

esmerim.
dün gece yine yineledi
göğsümde açtığın yara.
yerini yine yadırgadı...
bir köşede karardı,
karardı,
karardı...
kalbim kaldı bir başına.

bir beyaz kefen diktim rüyamda.
bir eski arkadaşla oturdum
nazlı beyaz rakı içtim.
o esmer teninle koynumdayken
saçlarına koyuldum.
çektim içime içime
sarhoş oldum.
o esmer teninle koynumdayken
dudağını öptüm.
işte
o zaman yeniden doğdum.

saat dördü çeyrek geçe
bir rüyayla bir güz daha geçti.
kalbim,
gönlüm,
gençliğim
kaldı iki büyük şehir arasında.

bir gece içki masasında
seyrelmiş başımda açan ilkbahar çiçekleri.
bir gece yine aklıma filizlenmiş
eskiden sevdiğim kızın gözleri.

bitmedi.
bitmedi bu aymazlık,
kahverengiye olan hayranlık.
belki de naz.
acıların kuranderinde
insanı sevgiden,
aşktan soğutan naz,
melikin nas,
ilahin nas...

oysa bir şişe şaraba bakıyordu
seninle sevişgetirmelerim.
solukların, iç çekişlerin,
hızlı hızlı nefeslerin.
için için
bir dilim mutluluk için.

hadi,
durma!
beni gözyaşlarınla ıslat.
sınır kapısı asabiyetidir
vuslat.