Irmakların yönü değişiyor,
Meyve ve sebzenin özü değişiyor,
İnsanların fıtratı, sözü değişiyor,
Anlar aynı ama kimse ilgilenmiyor
Dilde, mevsimlerde, sevgilerde, toprakta kuraklık...
Bir hayli ahlaki erozyon, huyun gözü değişiyor!
Yağsa yağmur sanki fakir birden zenginleşecek,
Verilen hormonla ürünler hızla olgunlaşacak,
Bolluk içinde insan delirecek,
Heyecansız bu devrim ruhu kemirecek...
Libido tutkununun,
Fantezi düşkününün,
Yaktığı ateşinin
Közü değişiyor!
İnsan hayvan değil ki ye iç yat uyu,
Ölür yoksa zenginleşmezse huyu,
Kuraklıkla aranır oldu ahlaki soyu,
Buda bir hastalık insan düşünmeli…
Yayla havasından mahrum,
İnsan yüzü değişiyor!
Kayıt Tarihi : 18.5.2015 11:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Zaten insan değil midir çevresini kendisiyle birlikte değiştirme becerisine sahip tek canlı?
Keşke 'doğayla uyumlu' kalabilse.. Kendi sonunu hazırlamasa.. Çökmese 'ahlaki' değerleri ve 'huyu.'
Tebrik ederim Safet Bey, uyaran şiirinizi ve sizi...
TÜM YORUMLAR (7)