Kuraklık Şiiri - Kamal Ataman

Gün doğumu,
Evet, o ayrılığın ertesi günü;
Kalbin yaraladı ruhunu
Sabahlar olmadı bir daha sana
Mevsim bahar kokuyordu hala

Kupkuru,
Boğazı ve o göl kenarı
Konuşmaktan aciz
Susmaktan yorgun…

Anlatsın dursun, başkası bizi
Bu, neye yarar ki?

Aşk bizden geçmişti

Ellerini bıraktığımda sendeledim ya
Gitmen kaybettirdi bana seni.

Seninle bir olamadık ya —
Dünya daha büyük kazık atamaz

Bu, gün doğumu
Gün doğumu bitmez ancak:
Biz tükeniriz “yanarak”