Kuraklık Şiiri - Mehmet Hatipoğlu

Günahlarım nehir olmuş, taşmış sel olmuşken,
Sebebi susuzluk olan kuraklıktan nasıl bahsedebilirim?
Yüzüm kalmamışken yağmur için huzuruna çıkmaya,
“Yağdır Mevlam” diye nasıl seslenebilirim?
Hikmetten yoksun kalbim kuruyup, çatlamaya yüz tutmuşken,
Fikre hasret kalmış aklımla, adım adım uzaklaşırken kendimden,
Dilime değecek bir katre suyun heyecanını nasıl duyabilirim?
Hislerimi kaybetmiş, etrafımda beni bekleyen acı hikâyelere kulaklarımı tıkamışken,
Ümidi olduklarıma sırt dönmüşken, yıkmışken hayallerini,
Gözyaşımdan önce yağacak yağmuru nasıl bekleyebilirim?
Gönül mecramda ehemmiyetini unuttuğum değerlerim:
İnsanlık, vicdan, erdem, merhamet, ahlak ve adalet azalmışken,
Nasıl kuraklık diyebilirim, ben toprağın ıslanmayışına?
Benzemek dururken gökteki yıldızlarına, sahip olmak varken derince bir imana,
Dimdik durmak varken Ensar'ın, muhacirin safında,
Heyhat, Yarab! Kimin izindeyim, kimin nefesindedir kelamım,
Nereyedir bu yolculuk? Allah aşkına.
Etrafıma ördüğüm uçsuz bucaksız duvarlarla, hapsolmuşken karanlığa,
Kibir, küfür, hırs, haset, israf ve riya…
Salgın bir hastalık olmuşken etrafımda,
Nasıl rahmet diyebilirim, gökten indirdiğin yağmura?
Şehrin gürültüsünde kaybettiğim, hiç kulak vermediğim ezan-ı şerife,
Can kulağıyla sarılıp çıkmamışken huzura,
Mahzun kalan mescitlerim hasret kalmışken kıyama,
Avuç içlerim kurumuş, kalkmadığı için semaya, unutmuşum giden yolu secdemden duaya,
Ne önemi var, iki yanımda dört koldan çağlayanlar aksa..
Başka başka adetlere gark olmuşken benim din kardeşim,
Onlardan olmak gibi bir gayretin hezeyanlarında, dağlar taşlar utanmışken,
Haya perdesi inmiş, arzular, istekler, hava ve hevesler bir fetih daha beklerken,
Dışarılar ıslanmış neyleyim Ya Rab..
Kuraklık içimizde aslında...
Aramak beyhude bir çabadır onu, dışarıda...
Kuraklık içimizde aslında...
Yaşadığımızı zannettiğimiz hayatlarımızın tam da ortasında.