Büyülü kentlerde kayıp insanlar görüyorum.
Ruhlarına dizilmiş mutsuzluklar.
Şakaklar hataların bedeli sanki.
Soğuk ve karanlık biraz da yalnızlık kokuyorlar
Sen gibi..
Güneşe asılıyorum yanmak yetmiyor kül olmama.
Hangi sebeb bilmiyorum bizden bizi götüren şey..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
buruk güzel bir anlatım.
Tebrikler Sayın Şair, gayet güzel bir çalışmaydı. Kalabalık şehirlerde yaşamalarına karşın yalnız ve bir o kadar da mutsuz resimleri okudum eserinizde.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta