Büyülü kentlerde kayıp insanlar görüyorum.
Ruhlarına dizilmiş mutsuzluklar.
Şakaklar hataların bedeli sanki.
Soğuk ve karanlık biraz da yalnızlık kokuyorlar
Sen gibi..
Güneşe asılıyorum yanmak yetmiyor kül olmama.
Hangi sebeb bilmiyorum bizden bizi götüren şey..
Sadece bu mevsimi hiç sevmedim ben.
Ümitlerim kurak geçiyor bu mevsim
Onlar gibi kaybolmaktan korkuyorum bende..
Kayıt Tarihi : 21.8.2011 19:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)