Kur/tar/ıl/mak Şiiri - Bayram Kaya

Ey sevdam
Çeşit çeşide girmişsin.
Yurtsunmuşsun gönülleri.
Büyüksün gönüllerce büyük

Söylenirsin duyanın var.
Benim yurdumda vatan her gün kurtulur.
Her gün vatandan bir şeyler sorulur,
Ve her gün, daha bir çıkmazda vatan.

Senin çıkmazın mı var!
Sorumunu duyan olur.
Hal olur yoluna,
Göze alınmışlığın kararlılığında.

Biz de bol sevmek vardır!
Biz de bol dilleşme vardır!
Biz de bol meydan okunur!
Ama hiç sorumlu olmaz.

Sayarlar birer birer, bilerek!
Haklılık yarışına girerek!
Bir on iki Eylülleri var hürlü;
Öncesi bir türlü, sonrası üç beş türlü!
Kurtarmadalar her gün, gözü körlü!

Demokrasi adına, şahsa şamil yasa yapar!
Yasanlı, özgüsünü; başkan olmasına sayar!
Şahane boş sözle durumu kapar.
Kurtulur böyle! Ha battı, ha batar.

Bir cümbüştür gider, ne uğrunadır bedel.
Bakarız duruma, görmezliğe nedir engel?
Sanki vitrinlik beğeni, sen olmadın sen gel!
Bin ah feryatlaşmada yaren; bin bire, bir ah!

Mistik uğursuz bürür yurdu,
Dağı, taşı sardı; hinoğlu hinin kurdu.
Canı; gözü dönmüşlükle vurdu.
Kendin! Vurarak, kurtarır yurdu!

Aklı ermez çağı kavramaya:
Sormazlar, güne yeni ne? Sarmaya.
Sistem sorunu, sorumluluk; karmaya,
Can veririz can, böyle vatan kurtarmaya.

Düne dair cevaptan, ne kalmış güne.
Kolaydasın, esrikleşip, harcamadan bu güne.
Hele dünden taşınandır, acıtan bu güne.
Dün köktür, uzanımdır hal olan sürgüne.
Taşıma kökü kıyar olursun güne.

Yine kolaycısın! nağralı anlamada
Anlamını bilmeden.
Bu nedir? Bu ne haldır? Olan demeden.
Başkasının değil
Kendi sorumluluğuna fedaya ermeden.
Kırarsın gönülleri, kendine bile ermeden.

15-03-2007