Kur’an Saklama Kabın Değil

Emanet biletini, saklama kabın değil.
Günahkâr işlerini, aklama işin değil.

Yanına da yazı as, “Emanetler alınır! “
“Sorumlu sizlersiniz, özenle saklanılır.”

Nefsinden emir almış, Kur’an içinde saklar.
Namazda dua eder, helalleri beyazlar.

Bir saklama kabı bul, bir saatin arkası,
Bir çerçevenin altı, başka kitap arası...

İşyerindeki dolap veya cüzdanın içi,
Döşemenin altında, özel bir kabın içi,

Bir evrak çantası bul, koyarsın amortini.
Kur’an Rab’bin kitabı, herkes bilsin haddini.

Gerçi bilinen yerler, daha çabuk bulunur,
Fakat Kur’an olmasın, onla Rab’bim okunur.

Kur’an açılmıyor ki içi tenha yer olmuş,
Evin aklına gelmez, ulaşılmaz yer olmuş.

Bir hırsız çalacaksa, önce Kur’an’a bakar,
Hem hâşâ diyerekten, utanırsa da bakar.

Rahatlıkla götürür, hatta Kur’an’ı bile,
Hırsız çalarken öper, alnını koyar bile.

Üstelik duasında, Rab’bine neler diyor.
Belki beni zengin et, çekilişim var diyor,

Sen duanı et, çalış, bunlar şans ile olmaz,
Kul hakkı sakın yeme, hayrı gelse tadılmaz.

Alın terin gerekir, kumar mümine olmaz,
Şahsen hiç almıyorum, Müslümana yakışmaz.

Kısaca sözün özü, inanmak için eğil.
Kur’an ki okunmalı, saklama kabın değil.

(1995)