Kur'an-ı Kerim Şiiri - Osman Erdoğmuş

KUR’AN-I KERİM

Nefsini ilah yapıp azgınlaşmış topluma,
Allah’ın rahmetiyle geldi Kur’an-ı Kerim.
Devekuşu misali başını sokup kuma,
Orada kalanları buldu Kur’an-ı Kerim.

Kalemin yazdıkları okumakla buluştu.
İnsana huzur veren medeniyet oluştu.
Cahiliye toplumu saadete kavuştu.
Karanlıkları nurla deldi Kur’an-ı Kerim.

“Oku” emriyle başlar insanı uyarmağa,
Devrimi devirecek mesajı duyurmağa,
Sözlü medeniyetten, yazılı uygarlığa,
Geçişini sağlayan yoldu Kur’an-ı Kerim.

Yatan, oturan değil çalışıp çabalayan,
Kurumuş gönülleri merhametle sulayan,
Eksikleri giderip noksanı tamamlayan,
Örmek kullara rehber oldu Kur’an-ı Kerim.

İbrahim’i anlatır, Nemruttan uzak tutar.
Musa denizi aşar Firavunu su yutar.
Muhammed Mustafa’yla varlığa değer katar.
Bakmasını bilene gül’dü Kur’an-ı Kerim.

Nazarı dikkatimiz çevrilir gökyüzüne.
Dağları kazık yapmış, rahmet yağar düzüne,
İbret alıp dönerse, insanoğlu özüne,
Kainatı okuyan dildi Kur’an-ı Kerim.

Anlayarak okursan yakalarsın hikmeti.
Dünyada huzur bulur, ahrette cenneti.
Rabbim halis kuluna indirir mağfireti.
İyi insana model roldü Kur’an-ı Kerim.