Ey! Cüretkâr âlim, tevbeden gel ki;
Gâfil fetvâların, affolur belki..
Şirinlik maskeni, taktıkça bil ki;
Kur’ân dâvâcıdır, mahşerde senden.
Ne amelin belli, ne îtikâdın,
Süslü kelâm etmek, tek istidâdın,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
