Kur'an' da Mü'minler 9 Şiiri - Mehmet Şahan

Cahillerle asla tartışmazlar. Furkan-63

CAHİL İLE TARTIŞILMAZ

Sürçülisan deyiversen; tab demeden tabareke,
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”
Akıl, izan payı versen; ne harf kalır ne hareke,
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”

Tane, tane anlatırsın; lafın sonu gelmez sanır,
Uzun, uzun kaynatırsın; lafazanı gülmez sanır!
Bülbül ile oynatırsın, gül hazanı bilmez sanır;
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”

Acelenin sonu ecel, tek çaresi sabr-ı celil,
Deseniz de o müeccel; emaresi, var mı delil?
Nefsi değil, ilmî yücel; kul mu yoksa yâr mi zelil?
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”

Bin bir defa düşer kalkar; benim yolum eğri demez,
Kendi gölgesinden korkar, sağım solum uğru demez!
Tüm seslere kulak sarkar; elim kolum doğru demez,
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”

Pir-î Fanî der ki ilim; karanlığı aydınlatır,
Öyle râvi ver ki dilim; hayranlığı aydınlatır! (*)
Gönle kavi ser ki kilim; yarenliği aydınlatır, (**)
Arif olan anlar ama “CAHİL İLE TARTIŞILMAZ! ”

(*) râvi: Rivayet, hikâye.
(**) kavi: Sağlam.