Küpleme Şiiri - Nurettin Sevim

KÜPLEME

Derler ki: "Keskin sirke, kendi küpüne zarar.”
“Öfke baldan tatlıdır,” pişmanlık neye yarar.

“Kimi küpü doldurur,” haram-helal ne yazar.
“Küp te suyunu çeker,” süzülür azar azar.

"Pekmezini küpten al, kökten al sen kadını."
İkisi de hoş olur.Unutmazsın tadını.

"Kiminin kırk küpü var, kırkının kulpu kırık"
Tekerleme gibidir, diyemez kalbi kırık.

"Boya küpüne düşen kendini Tavus sanır."
Ahmaklığını bilmez, iltifata aldanır.

"Kimisi küpe dönmüş," kimi "sinir küpü" ne.
Kimi yağmur yağarken su doldurur küpüne.

“Kimi küplere biner,” hemen her şeye kızar.
“Küp içinde ne varsa, dışına da o sızar.”

Sirke küpünden sirke, bal küpünden bal akar.
Kalbimizde ne varsa dışarı o hal çıkar.

Nurettin SEVİM