kupkuru bir ağacım
uçsuz bucaksız bir yerde, yalnız
benim bildiğim bu dünya
sadece iki karış
ve iki karış için
insanlar birbirlerini yiyorlarmış
kaç yolcu uğurladım
kaçı meyvamdan yedi
kaçı kopardı dalımı
kaçı bir damla suyu esirgedi...
yıllar geçti,işte yaşlandım
uçsuz bucaksız yerde, yalnız
kaç bahar gördüm,kaç kış
rüzgarlara direndim
oysa direnmek boşunaymış
benim bildiğim bu dünya
sadece iki karış
ve iki karış için
insanlar birbirlerini yiyorlarmış..
ne suyum kaldı
ne toprağım,artık
kupkuru bir ağacım
kupkuru ama
ağaç olmaktan
hiç utanmadım
ya nefes alıpta
kupkuru olanlar...
2005
Kayıt Tarihi : 28.11.2005 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!