Küpelim Şiiri - Bayram Tunca

Gel, seninle biraz dertleşelim
Hasret yorgunluğu giderelim
Bahar kumrusu gibi koklaşalım
Birbirimize moral/teselli verelim

Ah küpelim yanağından öperim
Korkma sırrını vefasızlık etmem
Ne olur, konuş dertleş benimle
Dost/sırdaş olayım hep seninle

Açarken tebessüm, solarken mahzunsun
Yetim gibi boynun bükük ve mahzunsun
Niye sabahları gülüp, akşamları ağlarsın
Niye gelip derdini benimle paylaşmazsın

Ah küpelim eskiden bende senin gibiydim
Gençken, geleceğe daha ümitle bakardım
Bak, bugün boyun bükük, baş öne eğiktir
Beniz soluk, duygularım da kırık döküktür

Aç veya susuzsan susuzluğunu gidereyim
Söylemezsen derdini, ben nerden bileyim
Yoksa, seni de benim gibi o vefasız üzdü
Ah zaten o vefasız, hayatta bizi hep üzdü

Kim senin özgürlüğünü kısıtlayıp terk etti
Kim toprak varken, saksıya mahkum etti
Yoksa sana da mı o vefasız mahkum etti
Yetti artık yetti, vefasızlığı canımıza yetti

Korkma dost, bana yapılanı yapmam seni
Korkma söylemem kimseyi o gizli sırlarını
İstersen ben söylem sana bütün sırlarımı
İlk defa o vefasıza açmıştım tüm sırlarımı

Aslında, ortak özelliklerimiz çoktur seninle
Aslında, yediğimiz içtiğimiz benzer seninle
İkimiz de onun mahkumu olmuşuz seninle
Sadece, lisan-ı halimiz farklıdır tek seninle

Ah al yanak/bal dudaklı vefasız dostumuz
Niye bizleri, böyle boynu bükük bıraktınız
Zaten, yakınken de bize karşı soğuktunuz
Vefasızlığınızla bizi yetim/öksüz bıraktınız

Hey dost gel paylaşalım bu hayatı birlikte
Belki, daha çok mutlu oluruz, hep birlikte
Acı tatlı her şeyi harman edip paylaşalım
Gülüp, oynayacaksak da birlikte yapalım

B. TUNCA/06.07.2000