Küpeler Şiiri - Sertap Yar

Sararmış kuru yaprakları,
Bir kadının kulağındaki altın küpeler gibi
Şıkır şıkır sallıyordu Rüzgâr,
Kim bilir, kaçıncı sonbaharın hüzünleriydi
Heyecanla yeni umutlar için
İlkbaharda yeniden açacaklardı.

O küpeli kadın,
Kaçıncı kez takıp takıştırıyordu aynı küpeleri.
Ayrı zamanlarda, farklı mekânlarda,
Belki, biten aşkına veda ederken,
Belki de! Yeni bir aşka MERHABA DERKEN.

Her şeyin bir sonu yokmuy du?
Bir bilinmezliğin içine doğru akarken yaşam
Yaprakları, damarlarından eritirdi yağmurun sel hali
Küpelerin ise, ya teki kaybolur,
Ya da modası geçerdi.
Bu defa yeni küpelerle,
O son buluşların içinde
Hep yeni bir hayat umulurdu.

Sertap Yar

22.12.2008

P.tesi