Artık kalbim mavi değil
Beni gökyüzüne taşıyan elmas küpelerimden sıyrıldım
Saçlarım rengini kaybedeli uzun yıllar oldu
Yağmurlar çekilmiyor kendi kıyısına artık
Benim için bir köşesine sözler bırakıp
anlamını yitirmiş mektuplar yerine
göz yaşlarımla yıkanmış
çiçekler oturuyor kirpiklerimde
Üşüyorum
Resmine bile bakıp kıyamadığım yüzler yabancılaştı
Yüzünü hiç görmediğim sevdalardan
çok uzak şehir isimlerini hatırlıyorum
Kendimi anlatamadığım bir boşlukta öylece kalıyor ellerim
Yorgunum
Gün aynı gün değil, mevsimini yitirmiş bir dün ağırıyor içimde
Bildiğin kış gibiyim
Soğuk mevsimler geçiyor üzerimden
Benden giden ne varsa, senden kalanları da gömüyor içine
Ölüyorum
Yüzünde kaskatı kesilen çizgilerden önce
Yemeden içmeden kesilen cümleleri doyurmak isterken
Sıradan günlük sevişmelerin yalnızlığına kapıldım
Kimsesiz kelimeleri ezberlerdim günlerdir
Çaresizlikten
Sonrasında içinde hiçbir iz bırakmadığım o acı
orda öylece duruyor
Sonuna ayrılıkla nokta koyulan
ve zaten hiç olmayandım
Mevsimsiz
Kimsesiz
Tek başına
Ben diyeyim yorgunluktan
Sende yaşlılıktan
Şimdi, bütün maviler senin olsun
Yağmurlar benim.
Birgün bütün sözcükleri unutup şiir yazmaktan vaz geçersem eğer;
Ezbere yaşadığım ne varsa unutun.
Ve çocukluğuma gömün beni.
Özge Özgen
Kayıt Tarihi : 16.11.2021 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herşey olduğu gibi kalsın der , ben gidiyorum
Tebrik ve saygılarımla
Muhtemelen diğer şiirlere de ara ara geleceğim, çünkü farklı bir tad var bu şiirlerde.
Hayata karşı isyanını bu kadar hafif ve naif ama bir o kadar etkili dile getiren şiirlere az rastlanılıyor doğrusu.
Söz sanatları, imgelemeler, ironiler tadında ve derinlik içeriyor.
" Şimdi, bütün maviler senin olsun
Yağmurlar benim.
Birgün bütün sözcükleri unutup şiir yazmaktan vaz geçersem eğer;
Ezbere yaşadığım ne varsa unutun.
Ve çocukluğuma gömün beni."
Ne diyelim...
Olur.
TÜM YORUMLAR (2)