Kupa kızı Şiiri - Fuad Çalbay

Bir babil öksüzlüğü ya şu bedevi bulutlar
Bir insan nasıl yaşar kışı bahar ortasında
İmgelere müptezel bir hüznü çoğaltarak kalbinde
Süngüsüz bir asker gibi
Son kurşuna gebe kahrı ben gibi yüzünde bir aşkı
Bir doğum lekesi gibi taşıyoruz kalbimizde
Asrın yeni gün Çiçekleri ben açılırı sanmıştım
Hevengi kaçarken içimize aşkın
Şu turuncu hercai kuşlar vurmasa beni

İskambil kutusunda bir kupa kızsın sen
Ben ise bir maça oğlanı
As’lar ve krallar aramızda
Dargın şeytanlarımı okşayarak
Kafiyelerime bir gem vurup tıknaz bir aşkın
Ara yollarını arayarak ıslak bir güneşi savurup sana
Ölgün bir gülüşün o mutsuz çocuğum ben

Bir kaşık kadar güzel senin ağzın
Kahverengi reyhan bulut kaçağı sacların
Ah kanımdan bir gülü yaratmak isterdim senin için
Bir ay kuşağında yıldız kaçmış sanki gece tenini besler
Adonis cıkmasın yer yüzüne bu bahar senin baharın bana
Mürrüsafi gövdemden bir çiçek sunaçağım sana
Kavuşmak, ayrılığın göbek adı
Bu sulardır bu beni sürükleyen
Ben o suların kaçak balığı
Tanrılar istemez hiçbir zaman ölümsüz aşkı
Kayaları oyarak yağımdan bir mürekkep olup
En asi bir şairin öpülesi elerinde bir dize olup döneceğim sana
Şu asi keder ölüsü ayrılık bir bıraksa yakamı
2020/mersin /18 kasım