Küp Şiiri - Alaaddin Emre

sayıklamaydı her şey
arada bir içine baktığımız
ya da kıyısında bulunduğumuz
bir küptü içi boş
şimdi nerelere bıraksak da
kurtulsak telaşı
nahoş gerçeklikten
bu yüzdendir yaşayamadığımız
vazgeçemediğimiz bencillikle
bir ekmeği ikiye bölemediğimiz
bu nedenledir güdük kalan şeylerimiz
yüzümüzü bir aynanın ardında görmeler
bir fotoğrafın arabı gibi çoğalıp durur
akşamlarımız kısa sözcüklerle yitip gider
oturtamayız bir türlü ne hüznü
ne çoşkuyu yüzümüze çıplak
uzaklaştıkça uzaklaştık adımızdan
kapanık korkak tedirgin yanlış yaşamak
alışkanlık oldu artık
bir çiçek demetini çiğnemek
mazeret bulmak derin sessizliğe
umarsızlıkta ustalaşmak
başkaldıranken başeğmek
unutmak yaşananları basitce
yamalı eski bir alışkanlıktı uyumak

hayatın anlamsız bir yorumu olarak
telaşlı ellerdeki küp çatlayıp kırıldı
kimseler de çözemedi küpün sırrını