Künyem Şiiri - Yasemin Çalışkur

Kimsenin çözemediği hikayelerim var.
Çözümsüz çözümlerde, düğümlenmişler.
Sus ların kucağında çocukça bakışlarım
Ve küf kokulu günahlarım var.
Aynaların suratıma vurduğu tokatlar gibi.

Bana, önce keşkeyi öğrettin.
Daha da kalsaydın pişmanlığı öğretecektin.
Çektin gittin,
Artık ne keşkeliyim ne de hayıflıyım.

Közüm körüklenmiyor, sustu artık içim.
Dinlemeyin sessizliğimi, dinlemesin kimse beni.
Şairler inkarcıdır inanmayın sakın.
Bakın aynalara, asıl onlar doğruyu söyler.
Onlara kulak verin sadece.

Hayır!
Aşkı mı özledim sandın ya da aşk ile özdeş birini mi?
Yanıldın!
Bir özlem vardı içimde aşka dair.
Birinin suretini taşımayan bir özlemdi sadece.
Ne farkeder ki,

Bitmişti aşk ya da bitirilmişti.
Tüm kelimelerimi satılığa çıkardım.
Artık içime batmıyor harfler.
Gitgide kendime yabancılaşıyor, uzaklaşıyorum.
Alnımda parçalanıyor künyem.
Bizden kalan,
Düş şarkılarını fısıldıyorum sadece.

Yasemin Çalışkur
25/03/2012