Künyelere Sabır Yazmışız

KÜNYELERE SABIR YAZMIŞIZ

Topraga yağan kar, yol vermez, düşe çıka yürümüşüz
Tırmaklarımızla kazımışız, soguk odaların buz tutmuş camlarını
Baharları düşlemişiz, başağa yürürken su
Gecelere çökerken sis, künyelere sabır yazmışız
Umut ateşlerinde ısınmış, bir türkü tutturmuşuz
Yalın ayak bir kaç çocuk
Üşümüş, büzüşmüş elleri, burunları akar
Dünyanın kirinden bi haber
Umuda ışıldar göz bebekleri
Kader alınlarına değil, avuçlarına yazılmış
Kim vurduya gitmiş insanlık, bir mavzer kurşunu payımız
Nasıl anlatayım ah kurban, yılanı, çiyanı, kan içen hayını
İnsandı insana düşman, yürekler nefret, kan kusar takvim yaprakları
.......
.......
Çığ düştü, dört duvarlara sığdırılmış hayat
Kaç rütbe daha alçalırken insanlık
Çaresizlik dediğin, haramiden umulan medet
Kendi kafesine tutsak duygulardı sersseri
Umut nedir? Umutsuzluk ne?
Dante cehenneminden bir komedya
Gülüşlere hapsedilmiş hüzün
Acı diyorum iki gözüm
Acı hep Mezopotamya'dan mı geçecek?
Daha ne kadar can düşecek, kana doymamış toprağa
Kızıl toprakların, gök gözlü çocukları
Daha ne çok yağmur dökecek?...

Bülent Baysal
28/11/23