Künye Şiiri - Mehmet Atilla Maraş

Kuş, gece ve ölü
Aşka ve hüzne seferber
Yani ki acının gergefinde
Yeniden nakışlanmaktadır.

Seferberlik
hasankale urfa toprağı arası
dere, düzlük orman ve dağ
dedem sofi mehmed’in rüyası
hasankale’de kar içinde rus’a karşı
fransız’a karşı kan içinde urfa’da
eski toprak
bileği kuvvetli
kavi müslüman
babamın babası.

Benim dedem ki görmedim anlatırlar
fırat suyunu geçisini baharda
dişleriyle kaldırırmış un çuvalını
mavzere yaslanıp tütün sardığını
Düger köyünde genç öldüğünü
yetim koyarak oğullarını
dul bırakarak
haremi ayşehanı.

Babaannemin adı
kimsesiz bir isim olarak kalmıştır
eski kayıtlarda
ölümü
bir nabız vuruşu kadardı
belirli ve bir tüy gibi hafif ve bir uyku gibi…
babaannem sağlığında
hayatımın özetini elinde tutardı
Talana, kıtlığa, kırana
alışkındı salgın hastalıklara
karakışa ki babamı kış ortasında
doğurduğunda kundaklayacak
bez, paçavra, çaput bulmanın telaşında
gene de başını dik tutma yarışında
onurlu, çalışkan, kuralcı, imanlı
bir vakur kadın, yarı Osmanlı
ki şimdi dahi adı
nesli tükenmişler arasında sayılır.