Kundağında Bebek Şiiri - Murat Aktaş 2

Katmer katmer gül kokulu kundağın,
Özenerek sarılmış şefkatle,
Gök boncuğun boynunda,
Masumca aramızdaydın bebek,

Bıçak gibi keskin ayazda,
Üşümeden, ağlamadan, anlamadan,
Neler görüp de hiç konuşamadan,
Bize çok şey anlattın usulca,

Titrek ve şaşkın bakışlarınla,
Narin bir çiçek gibiydin,
Çaresizlik içinde seni izlerken,
Bizlerde olanlardan bihaberdik maalesef,

Demir kapıların acıklı soğuğu,
Simalara yansımış adeta,
Dargın gibi sesiz beklerken,
Seninle biraz gülüşmüştük coşkulu,

Sana ayıp yok, alem bilir derdini,
Kundağında düştün yollara,
Kim bilir bu son sefer diyerek,
Her defasında sevgi ve ümit yüklenerek,

Envai çeşit insan geçer bu kapıdan,
Alıp götürmek için sevdiklerini,
Zoruna gitmesin Allahaısmarladık e mi?
Tekrar veda düşerse bahtına,

Kimse görmez halini bu hengâmede,
Şayet aynı meçhule düşmediyse,
Gördüklerin de masum bebekti evvelden,
Senin gibi neşeli simalara heveslenen…