Annem; içimde pamuk gibi bir yer açardı
ve dünya biraz daha katlanılır olurdu.
İçim ezildi mi, canım acıdı mı,
Korkularımı hep onun kucağına bırakırdım da
babama bir türlü açılamazdım.
Anneme; dökülürdüm.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
“Yakın olan uzaklaşır, kızım,” derdi babam…
Tütünün dumanıyla söylerdi bunu.
?feature=shared
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta