Kün Tuğ Bolgıl Kök Kurikan

KüN TuĞ BoLgıL KöK KuRiKaN*

Ötüken’de hür yaşardık
Kabına sığmaz taşardık
Kızıl Elmaya koşardık
Buyruk verdi Oğuz Kağan:
“Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!”

Hep baş idik, hep buyurduk.
Atın sırtında uyurduk,
Yağı kudurdukça vurduk.
Yetmez oldu bize Turan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Tavında dövüldü demir,
Tam olduk, yetişti emir:
“Ey Türk! Hakk’ın yoluna gir.”
Diz vurdu, Satuk Buğra Han:
-Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Şereflendik İslam ile,
Bağlandık ihtiram ile,
Okuduk ihtimam ile,
Bize yol gösterdi Kur’ân;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Sanki özümüzü bulduk,
Asıl yüzümüzü bulduk,
Keskin gözümüzü buluk,
Feraset kânıdır iman;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

İ’lâ-yı Kelimetullah!
Gayemiz bu idi billah!
Ne kral dinledik ne şah,
Hak yoluna olduk revan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Aşkın şarabından içtik,
Tanrı kanat verdi uçtuk,
Davet ettik, kucak açtık,
Müminlerle olduk ihvan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan

Temiz fıtrat temiz maya,
Kabul etmez yalan, riya;
Yesi'den nice evliya,
Rum’a uçtu. Maksat ayan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Hak potasında eridik,
Türk’ü, Kürd’ü hep bir idik,
Allah yolunda er idik,
Kükredi Sultan Alparslan:
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Bu işe teşneydik çoktan,
Destur almış idik Hak’tan,
Yardım gelir oldu gökten;
Sefer lütuf, zafer ihsan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Bizans’ın kolunu büktük,
Toprağına Tevhid ektik,
Söğüt’te bir çınar diktik.
Edebâli derki: Osman!
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Büyüdü çınar yüceldi,
Bizans önlerine geldi,
Kader kazaya yöneldi;
İşliyor İlahi plan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Gemiler yüzdü karadan,
Engeller kalktı aradan,
Zafer lutfetti Yaradan;
Secde kıldı Fatih Sultan:
Kün tuğ bolgıl kök kurikan!

Rasul’ün sözü hak oldu;
Hak geldi batıl gark oldu,
Gönüller ferahnak oldu;
Bizimdir Pây-taht-ı cihan;
Kün tuğ bolgıl kök kurikan!

Celâdet sahibi Sultan;
Ya devlet başa, ya tufan!
Şirler pençesinde lerzan
Anlat Yavuz'u Hasan Can;**
Kün tuğ bolgıl kök kurikan!

Devri geldi Süleyman’ın,
Tebdili şaştı düşmanın,
Hakimi olduk cihanın,
Yürürlüğe girdi ferman;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Bak tarihe kaderi bu,
Allah katında yeri bu,
Hakk'ın tîğı, teberi bu,
Türk, tescilli şîr-i Yezdan;***
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Zirve varsa zeval de var.
Mülk güneşi doğar, batar.
Gerçek imandır payidar,
Düşüp, kalkmak bir imtihan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Türk yere düşse ne çıkar?
İmanı yirmi dört ayar.
Tutar kaldırır; Allah yar!
Fıtrat aynı, kan aynı kan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

Sanmayın sözüm afaki,
Yaşayan görür illa ki,
Milletin keskin idraki,
Dün Hakandı, bugün Başkan;
Kün tuğ bolgıl, kök kurikan!

”Güneş tuğumuz olsun, gök çadırımız.”
Oğuz Kağan

**Hasan Can: Yavuz Sultan Selim Han'ın nedimi, musahibi.

***Şîr-i Yezdan: Allah'ın arslanı.