KÜN-TİN
Eyvah! yine yangınlar içindesin,
Al ser altına serinliğimi,
Bildiğim bütün deyişleri unuttum,
Hadi son kez bana öl de.
İncir ağaçları neden kurur
Bunu senden beklemezdim,
Bir zeytin koparmalık vakit daha ver bana,
Tuz bastıkça olgunlaşıyor yaram.
Ovalardan kaçtıkça dağ oluyorum,
Dağılıyorum,
Topla beni ey sina!
Ah sen!
Ne takvimler kopardın,
Ne emin beldeler gördün,
Vakit: duha*,
Tin**,
Hadi son kez öl de
Oluyorum,
Ol,
Oğul,
Kün***.
34/77/16
* Duha suresi
** Tin suresi
***Ol
Kayıt Tarihi : 3.12.2006 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ol ve öl ne kadar yakın değilmi birbirine... ölmek mevhumu ne kafa kurcalayıcı şey sahi hayatın anlamını çözmek ne zormuş...
TÜM YORUMLAR (1)