Kun feyekuun desin aşk

neden ürkek ceylan gibi kendi iç ormanına kaçıyorsun
puslu aşk vaktinde zamansızlık sen misin
bir gülün kokusunu yayarak, beni gönlünde sayarak karışsak bahara
erguvan olsan, lale olsan istanbul da ben olsam
içimizde ağlaşan çocuğun yaşama emziği olsan
alıp götürsen beni kendi mecrandan yürek ötesi maverana
değse değinilerim güzel türkülerin sonunda
değsek artık
bahara alıştırmalar yapsak

umudu t’ana salar gibi salına salına gitsek yaşamaya
biz geldik, sevenler derneğinin kumruları olarak
biz geldik aşk bizi tercih ettiğin için kazandı sınavı
biz geldik yaşamaya
biz geldik yaşamak
sonra en ince bir anlamda büyüyen mutluluğa ilişelim
y’arsız bir geçmişin eleğinden aşınsın sevdamız
içten içe büyüyen tutkunun mevsimi gibi olalım
yaşayamadıklarımızı kavursun, yaşayabileceklerimizi savursun
biçare yalnızlığımızın gölgesinde ağlayan meramlarımı bitirsin
alyansı alın yazımızda yazılı kumrular yürüyüşüne alsın bizi kader
biz geldik yaşamaya
yaşamın haberi olsun

kavuşmanın şırasında ,sırasını beklesin keder
biz gidelim aşkın kerevetine
anılacak gökyüzünün yüzünde, yüzünden akanlara his olsak
bir düşünüş serabı gibi senden sonrasının kanatlarında kalsak
hiçbir gücün katkısı olmadan yücelmiş özlem göğünde kalakalsak
ritmik bir başlangıcın son hecesinde aşka kitap okunsak
isterik nidanın son harfinde sarılsak hayata
biz geldik hayat
bunu yaz bir kenara, aşktan geldik aşk-ı alaya gidiyoruz
biz geldik, bizden sonrası başkalarının gidişidir
biz geldik, “biz “yüzündeki temaları aşka şiir kılmaya
biz geldik hayat