'Kün fe ye kün' (Aruz) Şiiri - Tokatlı Zâti

Bir O iken cümle cihan yoktu aman Ol idik
Tüm sekenât mahfi idük çünkü şu hem hâl idik
Kün fe ye kün! Kevn ü mekan oldu heman, çâr idik
Oldu mekan geçti zeman tevbe-yi nâçar idik

Hem sıfatım, hem zamirim, hem memerim, hem fiil
Hem mekanım, hem zamanım, hem aşanım, hem değil
Hem duranım, hem akanım, hem kuruyum, hem sebil
Hem hayatım, hem mematım, yok ile var ayn-i dil

Yetti mi, elbet sana yetmez idi, ol gayri çün
Pek komadık öz sineden derde giden zâri çün
Zâti soruptur çare kimden gelecek, âr içün
İş bu lisan dilde iken öldü isek çâr içün