Kumsaldaki Yanlızlık

KUMSALDAKİ YANLIZLIK

Hırçın denizin karşısında yapayalnız kalmış bir beden
Kaybolmuş karanlığın derinliğine, parçalanmış yüreği kederden
Yorgunluk çökmüş üzerine, yığılıp kalmış tenha bir köşeye
Ağlamaklı gözlerle, kin tutmuş kalbini acıtan her şeye

Kaybettiği kimliğini, ay ışığında bulmak için çırpınıp duruyor
Ağır ağır ilerledikçe zaman, hayat daha da yabancılaşıyor
Ne hatıraları kalıyor yanında, ne de tutunabileceği hayalleri
Yine yalnızlık mührü vurulmuş alnına, kelepçeleniyor elleri

Hüzün dolu gözlerle bakıyor gökyüzüne, yıldızlar sönük sönük ışıldıyor
Titreyen ellerinden dökülen dualar, rüzgarla semaya yükseliyor
Kah dolaşıyor ıssız çöllerde, kah esiyor gül kokulu bahçelere