Kumsaldaki Resimler Şiiri - İbrahim Yılmaz

Dalgalar ha sildi ha silecek kumsala hayat veren resimleri
Belli ki duygular yorgun, duygular umutsuz çırpınışlar içinde
Dalgalar yorulup susunca, resimlerde umutlar tekrar yeşerir
Hal bu ki kızıl Temmuz akşamları çeker bizi gecenin koynuna
Uzanır ellerimiz aşk sevinciyle o sevgilinin dayanılmaz kollarına.

Senin varlığın kuşatınca her yanımı
Bugün bayrammış farkında bile değilim
Bağrımda taşıdığım aşk sen olunca
Bu sevdanın hem aşıkı ve hem de delisiyim,
Biliyorum, susuzluğumu giderecek duygularımın
Yağmur damlaları senin gamzelerinde saklı
Ne olursun mahrum bırakma
O bakışın hülyasındaki duyguların gizeminden beni
Kumsaldaki resimlere can veren sensin
Sensin, her gece sahilde beklenen o meçhul sevgili.

Dalgalar susunca sen konuşursun gece boyunca
Kim bilir neler neler geçer hayalini süsleyen duygularından
Issız gecene tanık olur denizyıldızının sessiz arkadaşlığı
Dalgalar kararlı, kumsaldaki mutluluk resmini silmeye
Hal bu ki sen ne kadar da muhtaçsın sevmeye ve sevilmeye.

Sen ki aşka ram olmuş bir kalbin ebedi sultanısın
Sen ki gönüllere taht kurmuş o sevgilinin aşığısın
Hiç bir şey seni döndüremez aşkın Züleyha duygularından
Hiç bir kuvvet seni vazgeçiremez aşkın sevda yollarından.

Kumsaldaki resimlere ruh veren umutlarını dalgalar yıkmadan
Sen naçar duygularınla o sevgiliyi bekliyorsun her gece bıkmadan
Semaya açılan umut pencerenden onun yollarına bakıyorsun besbelli
Boş bıraktığın kalbine ne zaman dönecek acaba o gül kokulu sevgili.

İbrahim Yılmaz

Akçay - 7 temmuz 2016