ardında kumsalda bıraktığı
çıplak ayak izleri
uzandı kumlara boylu boyunca
saçlarında denizin
...................kokusu
uzun kirpikleri ardından
seyre daldı uçsuz bucaksız
mavilikteki gökyüzünü
bir martı süzüldü üzerinden
doğruldu oturdu elleri kum
silkeledi avuçlarını
durdu bir an
tekrar bir avuç kum aldı
sonra bir avuç daha
yüzü gerildi
“zaman; durmayan
durduramadığım zaman”
hayat kum gibi
akıp gidiyor avuçlarımdan
evlilik, çocuklar, kariyer derken
ya benim umutlarım, hayallerim?
uzun yılladır düşünmemişti
izlediği bir düz çizgi
belki arada bir minik çıkışlar
hepsi hepsi.....
denizin gökyüzüyle kavuştuğu yeri
kıpkızıl yanan güneş kırmakta
dudağı seğirdi
hayatının son demi
avucunda son kum tanesi
(24 Eylül 2004 / İstanbul)
Canan PalabıyıkKayıt Tarihi : 24.9.2004 13:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık
yapamadıklarımız ne kadar çok değil mi yapabildiklerimizin yanında..?
sevgi ve saygıyla
düşünce güzel
ama biraz daha uğraşsan mı
yine de tebrikler
TÜM YORUMLAR (5)