Kumsal Yanlız Bir Adam Vardı....

Kumsalda yalnız bir adam vardı
Dalgaların sesini dinliyordu
Ne umutlar dilediniz dalgalardan dedim
İçten bir tebessümle
Derin bir of çekti yüreğinin ta derinliklerinden
Of ta ne of
Yılların birikimi
Yarasının derinliğini anlatan bir of
Bir iç çekişti yüreğini sökercesine
Benden on yıllık umutlarımı alıp güttürmüşken
Ondan ne umutlar dileyebilirim ki
İkinci defa güttürmeyeceğini nasıl bilebilirim ki dedi sakince
Ben sustum
Ne diyebilirdim ki başka
İstemeden kanayan yarasına basmıştım
Belli ki büyük acılar çekmişti
Yüreği yaralıydı
Dokunup kanatmak istemedim
Çünkü yaralarını sarmaya
Kanayan ruhunu yıkamaya gelmişti
Belki de hesap sormaya
Bir suçlu aramaya
Ben bunu hak etmek için ne yaptım demeye gelmişti
Ben onu incitmek islememiştim
Ama o sanki düşüncelerimi okur gibi
Başladı anlatmaya
Ben diye başladı söze
Ben eskiden buraya gelirken içimde büyük bir aşk vardı
Kalbimde sevgi yüreğim sıcaktı
Yanımda kalbimin diğer yarısı vardı
Bizim umutlarımız iki kişilikti
Dalgalara sığardı dedi
Sözünü tamamlamadan susmuştu
Belli ki ağlıyordu
Kirpikleri ıslanmış gözleri nemliydi
Dokunup incitmek
Yeniden yaralamak istemedim
Umutlarını dalgalara kurban etmişken
Yüreği böylesine yaralıyken
Yarası böylesine taze ve derinken
Dokunup incitmek istemedim
Sessizce yanından gittim
Söyleyecek çok şeyi vardı
Ama söylemiyordu
Sanki bir şeylerden korkuyor gibiydi
Sanki konuşsa dalgalar yutacaktı
Kumsalda yalnız bir adam vardı
Benim gibi umut aramaya geldiğini sandım
Ama yanıldım
Meğer o ektiği umutlara hesap soruyormuş
Ben ondan ayrılırken
O bir şarkı mırıldanıyordu

Aşktan yana söz duyunca
Ben hep seni düşünürüm
Uçsuz hayaller boyunca
Ben hep seni düşünürüm

Rüzgâr eser ilden ile
Sağlıkta bitmez bu çile
Vardan öte yokta bile
Ben hep seni düşünürüm
Ve işte bu şarkı her şeyi anlatmaya yetiyordu...