Kumsal Şiiri - Semina Morez

Kumsalda bıraktık ayak izlerimizi
Yüreğimizin neşesini, kah uçarak kah konarak
Şimdi hangi rüzgar silsindi ki
Hangi medcezir götürebilir ki seni benden
Öyle bir iz ki sokağa yeni dökülen betona
Haylazca ayak basan çocuğun izi gibi kalıcı
Masum ve istikrarlı
Sen sökmedikçe yüreğimden kendini
Ben unutur muyum sevdiğim seni
Sana soramam bendeki seni
Emanet ettiğin çocuğun
Temiz yüzlü masum yürekli yadigar sevdanın
Elinden tutup gitmedikçe
Emanetin baki canım sevgili
Şu fütursuz rüzgar sanki yüreğimin sesi
Kabaran deniz benliğim
Hani dalgalar öpmüştü ikimizi
Gidip anlattım, nasıl coştu sanki kudurdu
Onunda yüreği duruldu, çekip aldı girdabına
Kıyımdan çekip kopardı teninin tuzunu
Esmiyor deniz mevsim geçti üzerinden
Girdaplara bıraktı izini güzel yüzlü sevdiğim
Acının nedeni benim
Bunun yakıciligindan haberin var mı
An geçemiyor
Nasılsın halin nedir çoktan hasretim sana
Ervahı ezelden bu yana
Ne doyması ben hiç tatmadim ki seni
Öyle özlüyorum, hayata küsüp yalandan yaşıyorum
Gidip soruyorum yine, bizi öpen dalgara
Ses etmiyor
Teninin tuzunu hatırlar mı, ben unuttum
Seni getirmez mi bana
Rüzgarda işitmiyor taş olsa erir bu hasrete