Kumrular'da izin var Şiiri - Erkan Abi

Ağır bir kömür kokusu iniyor Ankara'ya
sonbaharla birlikte
omuzlarında hissederek o baskıyı
ve korkarak dolmuş şoförlerinden
gözlerin birini arıyor
Kumrular'da
yapraklar çoktan sararmış
bırakmış kendini yere
her biri canını yakıyor
her biri sevgiliyi biraz daha andırıyor
seyyar satıcılar
gözleri fal taşı gibi
onlar zabıtayı kolluyor
senin ise sevgili geliyor aklına
gözlerinde ince bir hüzün
acaba diyorsun
onlar da aslında..
İftar çadırı toplanmış,
izleri duruyor etrafta
gördüğün her ayak izinde
kıyıya köşeye bırakılmış
kestane kabuklarında
gözlerin sevgiliyi arıyor
üst geçidi geçince biraz
vitrinlerdeki atkılar çarpıyor gözüne
gözleri donuk mavi bir cansız manken
her şey seni ağlatmaya yemin etmiş bugün
mankenin üzerine atkı bir dolambaç
ardından gerdanda bırakılan bir boşluk
ve bir tarafı
süzülüyor aşağı
bir palto
belden ince
sevgilinin beli gözlerinin önünde
tut kendini
simitçinin haline bak
gülüyor mu içinden sana
al bir tane en yanığından
al da simitçi tutamasın kendini
salyalar saça saça gülsün haline
içinda kalmasın daha fazla
baksana
dilenci sırt çevirmiş sana
ve sevgili geliyor aklına
nasıl da sana kızdığında
büküp dudaklarını
daha bir sıkı sarılıp paltosuna
dönderdi arkasını
kırgın göz üzerine
bir çift buruk kaş
ince uzun
hadi
yalvar gölgene
bir an için sevgiliye benzesin diye...