Balkondaki sesiniz teselli etti beni,
Yuvanıza baktıkça düşünce alır beni,
Küçücük gaganızla nasıl taşındı çöpler.
Ne zaman kurdunuz,bu güzel düzeni,
Kaç kuşak çıktı, yumurtadan,uçup gittiniz.
Sonunu düşünmeden, yuvanızı yok ettik.
Yaptığımız yuvayı,bir türlü sevemediniz.
Çamaşır mandallarımı yuvaya taşıdınız,
Mandallarla yeniden yuva oluşturdunuz
Bu kadar ağır şeyle nasıl uçabildiniz.
Besledim sizi her gün Allah rızası için,
Sizleri seyrettikçe,ferahlıyordu içim.
13.08.2004
Kayıt Tarihi : 6.2.2013 21:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!