Kumru Şiiri - Bahar Gökkaya

🍀 KUMRU 🍀
🕊🕊🕊🕊🕊🕊
Bir kumruydu bu sabah beni uyandıran,
Nemliydi ağaçlar ve ortalık toz duman..
Cemre düşmüş toprağa ısınıyordu ilk tohumlar,
Huzura gebe bir hüzün savuruyordu bu ilk bahar...

Yolunumu şaşırmıştı acep oda ben gibi ?
Bu kumrunun gurbetimde ne olâ ki işi ?
Köyümde bırakmıştım onu ağacın en yeşilinde,
Görmeden dikeni, kanmış çam'ın dört mevsim rengine...

Aldatılan bir kalbin çığlıkları vardı sanki havada !
Bülbül yalvarıyor, serçeler sesleniyordu yaradana...
Bir ömürde bin cefâ! ve bitiyordu sunulan zaman,
Uçmaya gücüm yok ey kumru, ağıt yakma ardımdan ..

Uzaklardan halime bakıp acıma sen sakın !
Onu yâr diye sakladığım kalbimden çıkması pek yakın !
Ne sen aldın hüznümü nede en sevdiğin mevsim,
Yüzümde , gönlümde olmalı artık mütebessim...

Yazarak bitirmek istedim sayfalara sığmayan derdimi..
Kan ağlayan yüreğimin zehrini kusan şu kalemdi..
Gözden akanı silmek miydi hayat dersi..
Ne ak kağıt kuru kaldı ne de elimin tersi...

Zaman geçiyor ömrümden, mâzide takılmak niye ?
Denize düşen bendim "tamam" ama çırpınışım kime ?
Boğulmadım kurtuldum, belki biraz yoruldum..
Artık saatimi SENSIZ bir geleceğe kurdum...

Sevdiklerimde hep varım sanmıştım,
Oysa kimsede yokmuşum!
İsteyeni güneş gibi ısıtmışım da, Kendime kara bulutmuşum!
Şimdi gördüğüm kaybolmuş bir ben, birde Allahım ...
Arafta kalan ruhum birde gözümdeki revanım...

Ey çaresizliğiminde büyüttüğüm özlemim,
Ey halimi anlatamayan sedasız sözlerim...
Ne susmayı becerebildin nede ötmeyi şu kumru gibi...
Ne kanarak içtin aşkın şarabını nede kuruttun şu dilini...

Tefekkürle bakarım doğanın her bir rengine...
Çare bulamam Rahmân olmadan şu derdime...
Kumruyu uzaklardan alıp getiren ve bana işittiren Allahım...
Kendini bana hüznün en dem halinde, yine ne güzel hatırlattın...