Bu sabah penceremde bir kumru
Sessiz, sakin ve hareketsiz duruyordu
Pencereyi açmama, buğdaya bile aldırmadı
Umursamıyordu hayatı benim kadar
Sanırım anlayamamıştım halini
Eşini kaybetmiş olmalıydı
Bu masum ve sadık güzellik
Ikimiz de baş başa ama yalnızdık
Birbirimizi belki, ancak biz anlardık
Dile gelse dertleşirmiydi benimle?
Kim bilir ne kadar yalnızdı sessizliğiyle…
Kayıt Tarihi : 10.2.2020 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!