Bir kumru kondu az evvel balkonumuzdaki saksıya
İnanamadım kaçmadı bizi ilk gördüğü anda
Oğlum BERK kucağımda iyice yaklaştık yanı başına
Öyle güzeldi ki tüyleri, parlaktı nurlarla duruyordu karşımızda
Gözlerimin içine baktı dakikalarca
Sanki kuş değil di o, babam vardı o bakışlarda
Gözlerindeki hüzün içime işledi, yüreğim param parça
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta