Kumru Şiiri - Gürkan Erol

Bir kumru kondu az evvel balkonumuzdaki saksıya
İnanamadım kaçmadı bizi ilk gördüğü anda
Oğlum BERK kucağımda iyice yaklaştık yanı başına
Öyle güzeldi ki tüyleri, parlaktı nurlarla duruyordu karşımızda
Gözlerimin içine baktı dakikalarca
Sanki kuş değil di o, babam vardı o bakışlarda
Gözlerindeki hüzün içime işledi, yüreğim param parça
Dayanamadım evladım kucağımdayken ağladım hıçkıra hıçkıra
Hatırlıyorum bize sağlığında demişti defalarca
Bugün yaşanılanları anlatmıştı, isyan etmiştik o zaman olacaklara
Kendince çok şeyler yaptı çevresindeki insanlara
Bizleri bile ihmal etti, kendini de en başta
Çoğu zaman doğruları ters geldi etrafına
Nedense etrafın doğruları olmadıki hiç bir zamanda
Duruma göre değişen,asalak şuursuzlara
Ama hiçbir zaman yılmadı, bırakmadı manasız yaşayanlara
Bir şey anlatmaya çalıştı sanki bana
Oğlum “YILMA” hayat böyle işte, uyma sen zavallılara
Örnek olsun; sakın kardeşlerinden kopma, annenizi sahipsiz bırakma!
Birbirinizin arkasından laf salma,
Sonradan yakışmaz size bir şey olmamış gibi davranmaya
Benzemeyin sakın, sizin büyüklük yaptığınız ama sizden büyük insanlara
O kadar açıktı ki anlattıkları, bakışlarıyla her şey ortada
İsyan vardı, öfke vardi, her şeyden fazlası
Belliydi yüreği ayrılmıştı parçalara
Kimler kırdı kalbini, kimler lafını etti gıyabında
Olmadı zamanlarda ve ortamlarda, kimler geçti hakkına
Baba ordan görülüyor mu her şey, duyuluyor mu
Zavallıların, karın ağrıları yüzlerine yansıyormu ay ışığında
Midelerindeki ağrılar nasıl vuruyor biraz anlatsana
Hayatın senden ibaret olmadığını anlayacaklarmı acaba
Diye bakışlarımızla sohbet ettik kucağımda oğlum ve babamla
Sonra gitti yağmur yağan, karıştı gökyüzündeki bulutlara
And'ım olsun ki; hayatım senin gibi yaşamak olsun bu dünyada
Hepsi bir araya gelseler, etmezler bir tırnağın bile asla...
23 Ocak 2013
Gerol