Kumral Saçlı Kız Şiiri - Barış Alkan

Kumral saçlı kız
Öyle kelimeler sarıyor ki beynimi
Seni anlatmak çok güç
Heceler yetmiyor o kelimeye
Seni anlatan
Seni anlatacak olan kelimeye

Şimdi yağmur yağıyor
Usulca düşüyor damlalar
Göz yaşları gibi
İncinecek bir çiçek var sanki
Bir çiçek
Senin gibi dirençli ve coşkun
Senin gibi hayat yüklü

Gökyüzü maviliğini kuşandığında
Her beyaz buluta seni soruyorum
Bir gelinlik içinde
Gözünden düşen bir damla yaşla
Yüreğime yağmurlar yağdırıyorsun

Ela gözlerin ıslanmış
Ama sen farkında bile değilsin
O gözler
Şimdi nereye bakıyor
Gözlerin karşımda duruyor
Dokunmak istiyorum yüzüne
Yok oluyorsun birden

Şimdi yüreğim yangın yeri
Satırlar bir anda dökülüyor
Kalemimi sanki sen yönlendiriyorsun
Ve benim kalbim
Sarıyor kalemi coşkuyla

Rüzgar saçlarını savurduğunda
Benim yüzümü okşuyor
O kumral
O kırılgan
Bu şiiri yazmaya iten saçlar

Zaman olağanlığında geçiyor
Her dakika her saat
Sen daha da uzaklaşıyorsun
Bense yoruluyorum artık
Denizin yorulması bu
Dağların hüzünlenmesi

Hoşçakal
Hoşçakal yüreğimin hercai menekşesi
Kelimeler dökülüyor
Ama ben yoruldum
Seni düşünmekten
Senin gözlerini aramaktan

Bakma öyle yoruldum dememe
Her satırda gözlerim doluyor
Gözümden düşen her damla yaş
Düştüğü yere senin adını yazıyor
Artık noktalamalıyım
Seni unutmak için değil
Üzmemek için noktalamalıyım
Hoşça kal
Hoşça kal kumral saçlı kız

21.04.2002